Rak ziemniaka

Jest to jedna z najgroźniejszych chorób grzybowych ziemniaka. W razie silnego porażenia wszystkie bulwy odmian wrażliwych mogą ulec całkowitemu zniszczeniu. Na bulwach w okresie wykształcania się i wzrostu, a także na stolonach (nigdy na korzeniach) tworzą się nieregularne, kalafiorowate narośle barwy żółta- wobiaławej. Stopniowo narośle powiększają się i przybierają barwę brunatną lub ciemnobrunatną. Narośle mogą być niekiedy bardzo duże i występować na stolonach w tych miejscach, w których miały wykształcić się bulwy. W wilgotnej glebie narośle gniją i rozpadają się. Znajdujące się wewnątrz zarodniki przetrwalnikowe grzyba mogą przetrwać w glebie kilkanaście lat nie tracąc żywotności i zdolności zakażenia. Choroba rozprzestrzeniana jest głównie za pośrednictwem porażonych bulw, ziemi zawierającej przetrwalniki oraz obornika lub kompostu zawierającego resztki rakowatych bulw. Obfite nawożenie organiczne, duża wilgotność gleby oraz stała uprawa odmian wrażliwych na raka na tych samych polach sprzyjają rozwojowi choroby. Zapobieganie i zwalczanie. Rak ziemniaka jest chorobą kwarantannową, toteż jego zwalczanie odbywa się pod kontrolą państwową, co reguluje specjalna ustawa. Zgodnie z tą ustawą każdy przypadek znalezienia ziemniaków porażonych przez raka powinien być zgłoszony rejonowym oddziałom wojewódzkich stacji kwarantanny i ochrony roślin. Przepisy o zwalczaniu tej choroby nie pozwalają na wywożenie i wynoszenie ziemniaków oraz innych roślin korzeniowych z gospodarstw, w których ona wystąpiła. Ziemniaków pochodzących z zarażonego pola nie wolno używać do sadzenia, lecz jedynie na paszę (po uprzednim ugotowaniu) lub na przerób w gorzelni. Wszystkie resztki rakowatych bulw, jak również woda po płukaniu bulw i łęty z zarażonych pól należy dokładnie zebrać i zakopać na głębokość co najmniej 50 cm w miejscu nie użytkowanym rolniczo (łęty najlepiej spalić po zbiorach). Należy szczególnie pilnować, aby nie przenieść grzyba na inne pola wraz z ziemią przylegającą do narzędzi, maszyn, nóg zwierząt i ludzi pracujących na zarażonych polach. Najskuteczniejszym sposobem zwalczania raka jest uprawa wyłącznie odmian odpornych, co znalazło u nas powszechne zastosowanie. Przeważająca większość uprawianych w kraju odmian jest rakoodporna, a tylko nieliczne (np. Bintje), uprawiane na małą skalę, są wrażliwe.